من غلام پسر تشنه لب زهرایم
وقف ارباب نمودم همه ی اعضایم
نام من را توی هیئت ملک گریه نوشت
پر شد از اشک عزایش سبد کالایم
*********
مرغ است و تخم مرغ، روغن رویش
در این طرفش برنج با آن بویش
صفهای زمان جنگ در اول صف
صدها سبد قشنگ کالا تویش
گفتی که گدایی است، یارانه بد است
یارانه که صف نداشت در هر سویش
رفتی که کنی درست آن ابرو را
هم گند زدی به چشم و هم ابرویش
**********
چون دار و ندار هسته ای را دادند
جاش سبدی ز کالا به ما دادند
آن «حق مسلم» که به جایی نرسید
این حق سکوت است که حالا دادند
کلاهی از نمد میخواهم از تو
نود دارم که صد میخواهم از تو
ولی نه ، بی عدد میخواهم ازتو
منی که تا ابد میخواهم از تو
سبد در دست میآیم به خنده
فقط لطفی کن و بی صف به من ده
ایمان کریمی
بس شنیدم وصف کالاو سبد روغن و مرغی که باشد شش عدد
عزم کردم تا بگیرم سهم خود با امید بی حساب و مرز وحد
بعد روزی دوره گردی دور شعر با مصیبت گشتم آنجا رابلد
دیدم آنجا بیشماری مرد وزن مثل لشکر در هجوم و در عدد
پیش دکانی همه چسبیده اند مثل نوزادی که شیرش می مکد
آخر صف جای من شد ناگزیر چشم من از طول آن شد دررمد 1
ایستادم در میان لشکر ایلخان با توکل بر خداوند صمد
نوش جان کردم زهر کس ضربه ای کله وچک مشت وکف گرگی لگد
دنده هایم خرد گشت ازهر فشار مثل میت که بماند در لحد
از کفم رفت اختیار پیش وپس جا بجا شد کلیه هایم با کبد
شکم آنجاشد یقین تا دیدم این از لباسم قطره هایی می چکد
دیدم آنجا ناتراشی بی جهت چون خروسی کول بنده می جهد
فحش های آبدار و چرب وچیل شد نصیب خاندانم تا ابد
بیخ گوشم خانمی در جر وبحث با همه کس مثل عادل در نود
پالتوی هم بسته راه هر نفس گیس زن در گردنم همچو مسد 2
موج جمعیت به بیرون پرت کرد لطف یزدان گشت بنده را مدد
من خلاصه رفتم آنجا چون چنار بازگشتم له لورده چون نمد
1. چشم درد
2 . ریسمانی بافته شده از لیف خرما است
یعقوب علی عبدی
این مرغ و برنج و روغن و تخم و پنیر خواهند که به صف شوی و گیری چو فقیر !
با منّت و خواری بدهند حق ِ خودت ! بنشین و سَرت را بگذار و تو بمیر !!!
با این سبدی که باب کردی ای شیخ خلقی تو به التهاب کردی ای شیخ !
از کار ، مرا به زور کشاندی در صف با "روغن" خود ،کباب کردی ای شیخ !!!
در این سبدی که قیمتش هشتادَست در راهِ گرفتنش، دو کس جان دادَست !
فرق تو و "محمود" ،چه باشد ای شیخ ؟! اینگونه رَوی، امید ما بر بادَست !!
با این سبدِ کذائی و چند کالا روحیه ی خسته ،کی توان برد بالا ؟!
تدبیر تو ، آخرش "گداپرور" شد ! دیگر تو مخوان به گوش ما، هی لالا !!!
دانی چه بود این دو سه تا مرغ و پنیر ؟ کز بهرِ وصولِ آن ز جان گردی سیر !
یعنی که تو بَرده ای و دولت چو امیر از جیبِ خودت بگیر و منّت بپذیر !!!
با یــک سبـد پـــر به عیــادتـــم بیا! با ذکر "سبد سبد" به یادتم بیا!
اکنون که مریض تو شدم یـادم کن با یـــک سبـد پـــر به عیادتم بیا!
بر هم زده خواب راحت شبهایم
دلواپس نانِ سفره ی فردایم
گفتی اس ام اس بزن ،زدم گفتی که
داراتر از این یک سبد کالایم
**********************
کالا و سبد به ما تعلق نگرفت
نه روغن و نه مرغ و نه فندق نگرفت
صد وعده به ما داد چو خوبان و یکی
بر سفره ی ما رنگ تحقق نگرفت
******************
گفتم که چو آمدی شفا آوردی
موسای زمانی و عصا آوردی
کالا و سبد تمام ارزانی تو
تو رای خودت به لطف ما آوردی
********************
گفتی تو نیامدی که فریاد کنی
چون” بنده خدا “ افاده بنیاد کنی
چون سیبِ زمینی اش سبد آوردی
تا سفره ی ما ز فقر آزاد کنی
**********************
تدبیر و امید اگر زخود ساخته ای
بر ملت خوش بین خود انداخته ای
چون” بنده خدا “به ریش ما خنده مکن
تو ملت خود هنوز نشناخته ای
*********************
تصویر تو را به دل زدم می دانی؟
تا کم شود اندوه و غمم می دانی؟
حالا به سبد رام نگردد دل من
ای منتخب رای خودم می دانی؟
*********************
حالا که برای بچه ام بابایم
در چشم زنم عزیزم و آقایم
از بخت بد همسر و فرزند ببین
هی چشم به راه سبد کالایم!
*********************
هر روز نمک به زخم مردم نزنید
هی داس به ساقه های گندم نزنید
کالا و سبد گره ز کس وا نکند
چون” بنده خدا” چنین توهُم نزنید
********************
تا پرچم تدبیر شما بر پا شد
گفتم که به کامم همه ی دنیا شد
دنیا که نشد به کام من هیچ ،ببین
دلواپسی ام یک سبد کالا شد
* بنده خدا: معلومه دیگه منظور کیه!
